“Umutsuzluk yok. Gün gelir, gül de açar, bülbül de öter.”
“Bülbül, gül için ağlayıp inlerken, lale onun derdine derman olur mu?”
Aşkın ile gece gündüz giryanım efendim
Bülbül gibi gül rûyine hayranım efendim
Şu da bir gerçektir ki bülbül sevse de gül solar. Belki de böyle bir deveran ile Rabb’im, yalnızca kendi sevgisinin ebedî olduğunu anlatıyordur, kim bilir?
Beşeriyetin basamakları hep bir selam ile tırmanılır; ve bir bülbül şakımadan asla gülmez bir gül.
Senden bilirim yok bana bir faide ey gül gül yağını eller sürünür çatlasa bülbül nevres-i kadim.
Cennet bahçelerinin gülleri yüzünüze, bülbüllerin nağmeleri dilinize, Allah(c.c) sevgisi gönlünüze, bu güzel günün bereketi üzerinize olsun.
Kahve yemen’den gelir bülbül çimenden gelir, havva kızın sevgilisi kalpten derinden gelir.
A bülbülüm uslu musun? Kafeslerde besli misin? Bencileyin yaslı mısın? Garip garip ötme bülbül.
Koyamam kargayı, bülbül yerine çiçek açmış dikeni, gül yerine. İbrahim şinasi
Yunus vücudun pak derken, cihanda mislin yok derken. Seher vakti hakk! Hak! Derken, bizi de unutma bülbül.
Sevgi muhabbet kaynar yanan ocağımızda bülbüller şevke gelir gül açar bağımızda hırslar kinler yok olur aşkla meydanımızda aslanlarla ceylanlar dosttur kucağımızda.
Bülbülün meyli bir gonca güle insanın meyli tatlı bir dile. Laedri
Pervaz olup uçar mısın? Deniz derya geçer misin? Bencileyin nâçar mısın? Sen de hâlin söyle bülbül.
Bağı bülbül süsler; üzümü kargalar yer. Nizami
Bülbül aşıkmış güle gül naz eder bülbüle gel bana siyah gülüm çektirme artık çile.
Bilirim âşıksın güle, gülün hâlinden kim bile, bahçedeki gonca güle, dolaşıp söz atma bülbül.
Kargalar ötmeye başlayınca bülbüller susar. Hz. Mevlânâ
Bilirim âşıksın verde, cünunun var gayet serde, şu sinemde olan derde, bir de sen dert katma bülbül.
Böyle bağlar yar başın böyle bağlar gül açmaz bülbül ötmez yıkılsın böyle bağlar.
Ötme bülbül, ötme bülbül, derdi derde katma bülbül. Benim derdim bana yeter, bir de sen dert katma bülbül.
Arpa ektim gül bitti dalımda bülbül öttü ötme bülbülüm ötme yarim elimden gitti.
Gel, gül dedi, bülbül Gül’e gül gülmedi, Bülbül’e gül bülbüle; bülbül Gül’e yar olmadı da gitti.
Başladı zara bülbül ne demiş hâra bülbül gül yaprağı düşünce düşer efkâra bülbül.
İsmi sübhan virdin mi var? Bahçelerde yurdun mu var? Bencileyin derdin mi var? Garip garip ötme bülbül.
Kimle gezdiğine, kimle arkadaşlık ettiğinize dikkat edin. Çünkü bülbül güle, karga çöplüğe götür.
Gül dalında öten bülbülün olsam, ötsem yanık yanık gönlüne dolsam, aşkını dilesem, kalbimi sunsam, ne olur uğruna sararıp solsam.
Bülbül İle İlgili Atasözleri
Bülbülü altın kafese koymuşlar, ah (illede) vatanım! demiş.
Bülbülün çektiği dilinin belası.
Bülbül güle küsmüş, gülün haberi yok.
Bülbülü altın kafese koymuşlar illede vatanım demiş.
Bülbül kesilmek, Bülbül gibi şakımak.
Bülbül İle İlgili Şiirler
DERTLİ BÜLBÜL
Bülbül ne ağlarsın, GÜLÜN nerede?
Fiğanın dağları İNLETTİ yeter,
Neşeli ötüşün, DİLİN nerede?
Mahsun bakışların ANLATTI yeter.
Gülüm gülüm dersin dumanlı başın,
Sel olmuş çağlıyor gözünden yaşın,
Dikenler mi olmuş senin yoldaşın,
Figanın alemi DİNLETTİ yeter.
Kargalar ne bilir gülün halından,
Koparmışlar güllerini dalından,
Gül anlamaz kargaların dilinden,
Gülün kulağını ÇINLATTI yeter.
Ebuzer ÖZKAN
——-
ZÜLÜ OLMAZ BÜLBÜLE
Zülü olmaz bülbüle ödül olan gülün
Gülü olmaz güle zâr olmayan bülbülün
Bülbülün zârıyla Gülizar olur güller
Zülü olmaz, yanağı Gülizar olan gülün.
İki renk ki, biri sarı, biri gök rengi
Yan yana dip dibe, bulmuşlar hem de dengi
Bilmem hangi gül benim, hangisini alsam
Yanında kalsam ki, bulsam güzel ahengi.
Mavi bana kalsın; sarı sana yakışır
Mavi sarıya, sarı maviye bakışır
Arı böceği bile sarı çiçeği ile hemhâl…
Bal denen içeceğiyle çiçeğe alışır.
Ali Mehmet Türkoğlu
——-
Bülbül
Bülbül bağı dolaşta çağır durma
Güllerin yükü dünyadan ağır yorma
Envai açsada kokmaz o güller
Kor yüreğine diken değir sarma
Durma öyle derdini söyle bülbül
An baharı gönlünü eyle bülbül
Nihayet goncası gazeldir böyle
Harap gülizar durmaz Leyla bülbül
Sen bülbülsün bağırısın yare
Ömrünü harcamışsın boş yere
Yollarda bitiyor göz göre göre
Al toprağın vicdanı kara bülbül
———
GÜL İLE BÜLBÜL
Gamze dediğin yanakta iki çukur,
Mutluluktan gülerken gül açarmış.
Seherde aşık sevdiğini bulur,
Kanatlanıp kuş misali uçarmış.
Bülbül, gül ile bir gül bahçesinde,
Türküler yakar acı var sesinde,
Gül eser, gül kokar gül nefesinde,
Güler güler durmaz yine kaçarmış.
Gül, bülbülü şakımaktan yorunca,
Seher yeli mola verip durunca,
Kızgın güneş gül fidana vurunca,
Utanır pembe gül al al açarmış.
Gülistanda güller açar gülerken,
Koşar gelir bülbül her sabah erken,
Yeni bir sevgili bulayım derken,
Bülbül gülsüz, gül bülbülsüz yaşarmış.
Bülbülün sevdası düşerde dile,
Şen sesiyle öter durur, susmaz bile,
Mor menekşe bir bülbüle, bir güle,
Garip garip, bakar durur şaşarmış.
Ahmet Alptekin
