Can Yakıcı Sözler, Can Yakan Sözler

Can yakıcı sözler, kısa can yakan sözler sayfamızda, insanın içini acıtan ve sevgiliye yürek sızlatan sözlerden seçilmiş resimli olanları hazırlanmıştır.

Can yakıcı sözler

Sığamadın içine be sevgili. Bu yürek, bu şehir ve özünü bulduğun şu garip sevda sana dar geldi.

Aşka suç bulmayın. Canımızı yakan aşk değil, onlar.

Yoluma çıkma sakın çarparım. Bana şekil yapma sakın, kalbini kırarım.

Canımı acıtan ne biliyor musun? Ben senin mutluluğunu istiyorum dedi ve aldı gitti.

Nasıl bir kazanç bu? Yüreğimden verirken, canımdan oluyorum!

Yalvarmak yerine, kaybetmeyi tercih ederim!

Beklemek, kaybetmenin yarısıymış. Ben her şeyimi beklerken kaybettim.

Sen hep gül diyen birinin, seni ağlatması kadar koyan bir şey yok.

El ayak buz kesmiş, yürek cehennem.

Ağlamak, ruhun kanama şeklidir. Sargısı yok, çaresi yok, sebebi var.

Kaderimize ayrılan yol çok dardı, yan yana yürüyemedik.

Yalnızlık kimine güzel kimine göre özel, sana sevgiyi verdim artık ne özelim nede tüzel.

Can dersin canın yanar. Gülüm dersin gülün solar. Dost dersin yalan çıkar. Boş ver cancazım herkes kendine yakışanı yapar!

Gözlerimin içinde bir akarsu var ki sorma. Göz kapaklarımı bir açsam yüzüm sular altında kalır.

Yar’la bir olamayınca, yerle bir olurmuş insan.

Ve bazen o kadar çok ağlarsın ki, boğazına oturan yumruk yüzünden ‘hiç mi sevmedin’ bile diyemezsin!

Bugün senin için bir şey yapmıyorsam, dün elimden geleni yaptığım içindir.

Unutsun beni demişsin, bu bana imkansız geliyor.

Eğer bir gün aşkın ölürse, onu doğduğu yere kalbine göm.

Yarım kalan bir hikâyeyiz seninle. Ne sen son cümlelerini söyledin, nede ben son noktayı koyabildim.

Hiçbir zaman yanında olmayacak birinin, hep aklında olması çok saçma!

Benim eziyetim kendime, ortak olmak istemiyorsan. Güle güle.

Ne yaralar kapandı, ne unutabildim, ne de alıştım zamanla. Ben sana ‘özledim’ diyeyim; sen hala acıdığını anla.

Dilim “kal” demeyi bilirdi, sende kalabilecek “yüreği” görseydi.

Sözlerini dizelerimden çekme, dizelerime derman, yalnızlığıma mutluluk ol.

Sevgilisinin parası yok diye; ‘tokum’ diyen de var, ‘yokum’ diyen de!

Ne sözleriyle seni etkileyene, ne de gözü hitap edene aldan. Sen, sen ol, yüreğini titretene bağlan.

Ben asiyim kimseye boyun eğmem! Hırçınım kimseyi dinlemem! Ben buyum!

İçinde ayrılık geçen şiirler yazma bana kilitle cümleleri eski sandığa.

Umutsuzluk en yakıcı zevktir. Özellikle de içinde bulunduğun durumun çaresizliğini açıkça kavramışsan!

Yalvarmak yerine, kaybetmeyi tercih ederim!

Kendi ışığına güvenen, başkasının parlamasından rahatsızlık duymaz.

Yürekten itaat edeceğim tek bir iktidar var; kendi aklımın kararı, kendi vicdanımın emrettiği!

Şimdi gelip ‘sana döndüm’ desende, kusura bakma ama sehpada unutulmuş bir çay gibiyim artık, soğudum!

Korkuyorum! Verdiğin sözleri tutamamandan değil, bana verdiğin sözleri gün gelip de bir başkasıyla yaşamandan.

Delisin derdin hep. Doğru. Hiç bir raporda sabitlenmemiş deliliklerim var benim. Hele biri vardı ki en büyüğü! Seni sevişim!

Üzerine bastığında kolaylıkla kırabileceğin bir sonbahar yaprağıyım şimdi, bir dokunsalar bin çıtırtı işitecekler yüreğimden.

Avuç içlerimden yükselen o kadar çok yaralı dualar var ki. Senin merhem niyetine sürebileceğin bir ‘Aminin’ yok mu ey Yar!

Doktorun sorduğu fiziksel bir engeliniz var mı sorusu içime dokunmuştu nedense. Yok diyebildim, sadece kalbim kırık.

Can yakan sözler

Her yüreğin, bir yakanı hayallerini yıkanı vardır.

Öznesi yanlış bir cümle değilim ki silip yeniden yazayım. Can bu acıyor ulan.

Can yakan sözlerin parçaladı bedenimi, şimdi canım yanmaz artık alıştırdın beni.

Canı yanan sabretsin. Can yakan da yanacağı günü beklesin.

Okyanusla gökyüzü gibiydik biz seninle. İkimiz de maviydik, birlikte gibiydik. Ama asla hiç birleşmedik.

Acı hissedilmek ister.

Ah benim canımdan ötem, neyim eksikti de sevemedin beni?

Bilirsin; noktayı koymak ne kadar zor olsa da; tamamlanmış cümleler, eksik kalmış cümlelere göre daha çok acı verir.

Tek derdim yalnızlık bebeğim, tek sebebim sensin sevdiğim.

Ne zaman ümitle hayata göz kırpsam, çiçekler açsam, kapıma dayanır sonbahar. Pare pare buruktur hep sevinçlerim.

Zorlama! Ya kalbin kırılır, ya hevesin.

Aslında yalanların, az olanların da farkındaydım elbet, ama görmezden geldim, bilen bilir, acıtır insani gerçek.

Seni seviyorum diyebilmek değil ki marifet, önemli olan o kelimenin tüm sorumluluklarını alabilmek. Can Yücel

Nereye kaçarsan kaç, üç şey seninle gelir. “Gölgen, acın ve geçmişin”. Kaderin ise zaten seni orda beklemektedir.

Hayat oyun sahnesi dediler, herkese bir rol verdiler. En zoru bana düştü önce sev sonra unut dediler.

Bir yanımda çaresizlik diğer yanımda yorgunluğum var. Bir yanımda yalnızlığım, diğer yanımda geçmişe dargınlığım var.

Seven sevdiğinden ayrılık aldı, mazinin acısı gönülde kaldı. Alnıma yazılmış yazıya daldı, bahtına gücenmiş kul feryadı bu.

Sustu bu gece karardı yine ay kaldı geriye cevapsız sorular uyandığında onu ilk kim görecek? Bıraktığın düşü kim büyütecek?

Sevdan yüreğimde! Hasretin canıma, vuslatın ömrüme bedel olsa da, sen benim sabrımın sonu, kalbimin yolusun.

Küçükken annem, yerde ekmek görürsen yükseğe koy kuşlar yesin derdi. Sevdiklerimizi hep yüksekte tuttuk acaba kuşlar mı yedi?

Dünyanın azabı içinde kaldık, sevenler unutmuş sevmiyor artık. Gönüller dolusu aşklara yazık, bahtına gücenmiş kul feryadı bu.

Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı. Kimsenin onları çözecek kadar ince tırnakları yok. Bense çoktan vazgeçtim tırnaklarımı uzatmaktan.

Özledim teninin kokusunu özledim, özledim sımsıcak nefesini özledim. Özledim sohbetini o sesini özledim, gelmedin göz bebeğim can yoldaşım gelmedin.

Yıllarca aynı rol, aynı perde. Yıllarca aynı ev, aynı yerde. Sevdim de katlandım bunca derde. Adı yanlış aşktı ama suç hep bende.

Başkalarına söylemiş de olabilirsin güzel sözlerini. Benim duymak istediklerimi başkası duymuş olabilir, mahsuru yok! Ben hepsini üzerime aldım, çünkü yaram vardı, gocundum.

Acıyan bir yerlerim olup olmadığını anlamak ister gibi yokluyorum içimi. Hiçbir sızı yok. Geçmişin ağırlığı yok üstümde. Yolunca yordamınca unutmuşum unutulması gerekenleri!

Anladım temelli gittiğini, haklıydın üstelik suç benimdi. Sen üzülme gülüm incinme, canımın içi iki gözüm sakın küsme. Bana hediye bırak bütün kederleri, ben ağlarım ikimizin yerine.

Sanma ki sevmekle usanır bu yürek. Kaderde varsa eğer, sevginle ölmesini de bilirim elbet. Zannetme ki beklemekle usanır yürek. Bir değil bin ömrüm olsa da beklemesini bilirim elbet.