Köşedeki çiçekçi seni sordu bu sabah
Burada yok dedim, selam söyledi
Tazeymiş gülleri yokluğun gibi.
Yürüdüm biraz seni düşledim,
Umudumu seninle süsledim.
Ne dar sokaklar, ne boş duraklar,
Seni unutmama yardım etti.
Senin küçük bir elvedan böyle büyük bir aşkı bitirebilir mi?
Ne sanıyorsun?
Bazen bir kaldırım taşı,
Bazen bir sokak çalgıcısı,
Yani sen İstanbulsun.
Senin küçük bir elvedan böyle büyük bir aşkı bitirebilir mi?
Ne sanıyorsun?
Bazen Kanlıca sahili,
Bazen yalnız Kız Kulesi yani sen İstanbul’sun.