Kanserle Savaş Haftası İle İlgili Şiir Kısa
1 ve 7 Nisan arasında kutlanan Kanser ile mücadele haftası ile ilgili şiirler arıyorsanız arkadaşlar bolca bu yazımızda sizlerde bu şiirleri okuyacaksınız. Bu hafta her sene 1 ile 7 nisan arasında kutlanmakta ve destek istenmektedir. Buyurun Kanserle savaş haftası şiirleri;
1. Kanser
Temiz hava bol gıda
Bize hayat bağışlar
Erken teşhis her zaman
Kanseri uzak tutar.
Çağımız bilim çağı
Onu da yenecektir,
Hastalanan organı
Hep iyi edecektir.
Bilime inanmalı
Korkuyu atmalıyız
Her kanser haftasında
Bunu anlatmalıyız
Sait KIRKGÖZLÜ
2. Kanser
Sen topraktan mı yeşeriyorsun
Sudan mı havadan mı yayılıyorsun
İnsana bunca acı çektiriyorsun
Kanser senin acımasız adın batsın
Canlar inliyor Tabip Doktor ne yapsın
Ne veba böyleydi nede kolera
Acımadın ne gence ne ihtiyara
Çaresiz bir dert oldun Doktorlara
Kanser senin acımasız adın batsın
Canlar inliyor Tabip Doktor ne yapsın
Dolaşırsın beyin ilik illede akciğeri
Unuturdun canlara veremi ülseri
Genç yaşlı sende hiç yok değeri
Kanser senin acımasız adın batsın
Canlar inliyor Tabib Doktor ne yapsın
Göğüsten girer çıkarsın barsaktan
Anlamazsın yalvarmaktan yasaktan
Öldürüyorsun insanı her fırsattan
Kanser senin acımasız adın batsın
Canlar inliyor Tabip Doktor ne yapsın
Ne ameliyatı var nede ilacı hapı
Ne umuda açılan tek bir kapı
Faydasız teselli bir kemoterapi
Kanser senin acımasız adın batsın
Canlar inliyor Tabip Doktor ne yapsın
Hacı Timurtaş
3. Kanserle Savaş
Alkol ve sigaradan,
Çok mikroplar üredi.
Kirli ve pis havadan,
Başladı kanser derdi.
Kanser büyük bir afet,
Dünyada canlılara.
Buna el koydu devlet,
Anlattı insanlara.
Kanser illeti ile,
Savaşmalıyız bizde.
En fazla mikrop ise,
Sigara ve alkolde…
Kasım KAPLAN
4. Kanser
Ben ne yavşak ne bitlerle savaştım
Bir tek seni yenemedim, nedense
Ben ne çakal ne itlerle savaştım
Bir tek seni yenemedim, nedense
Beni dertten derde salıp götürdün
Gençliğimi erken çalıp götürdün
Anamı babamı alıp götürdün
Bir tek seni yenemedim, nedense
Tuttuğumu meydanlarda savurdum
Çoklarını parmağımda çevirdim
Nice pehlivanı yendim devirdim
Bir tek seni yenemedim, nedense
ALİ der; ne yazık bu dünya darmış
Bedenimi kanser virüsü sarmış
Ne güçlü kuvvetli bileğin varmış
Bir tek seni yenemedim, nedense.
Ali Dilki
5. Çağın Vebası Kanser
Yuvaları dağıttın
Çağın vebası kanser!
Dilimizde ağıttın
Çağın vebası kanser!
Kırıp geçirdin bizi
Yokuş eyledin düzü
Hiç güldürmedin yüzü
Çağın vebası kanser!
Ne ocaklar söndürdün
Yazı kışa döndürdün
Nice defterler dürdün
Çağın vebası kanser!
Öcüsün kanser geni
Erittin koca teni
Aciz bıraktın feni
Çağın vebası kanser!
Hayata pusu kurdun
Camdık, taşlara vurdun
Virane olsun yurdun
Çağın vebası kanser!
Ettiğini bulasın
Bir başına kalasın
Bizden uzak olasın
Çağın vebası kanser!
Beden enkaza döndü
Gözlerin feri söndü
Ölüm mecburi yöndü
Çağın vebası kanser!
Ürkütür bizi adı
Bırakmaz ağız tadı
Zindan eder hayatı
Çağın vebası kanser!
M. Nihat Malkoç
6. Erken Teşhis
Kanserde erken tanı
Kurtarır bir insanı
Doktorlara giderek,
Tedavi olmak gerek
Önce tedbir almalı
Kanseri tanımalı
Doktora danışmalı
Beraber savaşmalı
Tıp artık çok ileri
Gelişti teknikleri
Ama sakın sen ondan
Yoksa olursun candan
Kanser bir baş belası
Korkma! Geldi sırası
Her derdin çaresi var
Onu da bulacaklar
Sakın içme sigara
Yoksa düşersin dara
Dikkat et hayatına
Küsme sonra bahtına
Kasım KAPLAN
7. Kanser
Doktorlar kansersin demişti
Duymadım, yoksa işime mi gelmedi.
Neden ben? Niye ben?
Ben iyi bir insanım
Karıncayı incitmem
Bu ceza neden?
Düşünüyorum, düşünüyorum
Kabullenmek zordu
Zor olan çocuklarımdı
Yalnız çaresiz bırakamazdım
Allah’ıma (cc) yalvardım
Ne olur Allah’ım (cc)
En sevdiğim yerimi alma
Kara bahtımla ilgisi yok
Bir darbede sen vurma
Dökülen gözyaşlarım
Sevenlerin yüreğine oturdu
Çocuklarım Per perişan
Acıları gözlerinden okundu
Tutamıyorum gök mü delindi ne
Belki bir anda yıkıldım sandım
Bahane gezermişim tıkandım kaldım
Ölüm sonuç olsun diye de çok yalvardım
Zaman su gibi aktı
Geçti o zorlu günler
Yine sevenlerim elimdeydiler
Zalim bir hastalıkmış
Neyse ki çaresi varmış
Mevlüde Demir
8. Doktor Kanser Dedi
Özge uzatacaktı gece kokulu saçlarını,
Annesi tarayacaktı gecenin kokusunu;
Kendi gül kokusuna bulayacaktı.
Doktor kanser dedi;
Geceyi topladılar güllerden,
Gül kokusu soldu…
Özge bilmiyordu acının bu kadar acı olduğunu,
Nerden bilsin daha umutlara boyanmış bir çocuktu o,
Ölemeyecek kadar, acı çekemeyecek kadar çocuktu; masumdu…
Azrail’in elleri sarılmıştı gırtlağına,
Ama içindeki sevgiyi, umudu öldüremiyordu işte…
Annesi her saniye nefesini yokluyordu
Yaşıyor mu diye elleri titreyerek,
Doktor kanser dedi;
Özge yavaş yavaş geceye karıştı, saçları gibi
Annesi yavaş yavaş soldu, Özge’si gibi
Ve artık hayat yoktu, Özge’min olmadığı gibi….
Nazlı Gizem Çağlayan
9. Kanser
Kanser denen illetin yok mu hakkından gelen,
Ev ocak yıkan derdin kim anlar ki dilinden.
Nice ev ocak yıktı bir ses geldi derinden,
Bu garip döndü baktı ses geliyor kalbinden.
Derdi çekenler bilir bir ocak daha yıkma Tanrım!
Gidene yazık denir ben kalana da acırım.
Kanser derdi görünce canlanır acılarım,
Bir pınar oluşturur gönlümde gözyaşlarım.
Bulunsun kansere çare yürekler dağlanmasın,
Kahrolup aileler sevdiklerine yanmasın.
Gönüller gülsün yeter gözlerden yaş akmasın,
Derde deva bulunsun hiç kimse ağlamasın.
Meziyet Ak
