Victor Hugo şiirleri

En güzel ve kısa Victor Hugo şiirleri

26 Şubat 1802 yılında Fransa’da doğan şair, 83 yaşında 22 Mayıs 1885’de Paris’te öldü. Henüz yirmi yaşında iken 1822’de ilk şiir kitabı “Odes et poésies diverses” yayınlandı. Victor Hugo şiir anlayışı olarak Romantizm akımı temsilcileri arasındadır. Genel olarak şiirlerinde doğa, savaş, erotizm, fantastik, kahramanlık, acı çekme, ayrılık, ölüm, aşk ve sevgi gibi konuları işlemiştir. Victor Hugo’nun aşk şiirleri arasında “Ağlamak İçin Gözden Yaş mı Akmalı?” en sevilen eserlerinin başını çekmektedir. “Hz. Muhammed” ve “Dilenci” diğer önemli eserleri olarak kabul edilir. Bu yazımız içerisinde Victor Hugo’nun en kısa şiirleri de dahil olmak üzere en güzel 15 şiirini hazırladık.

İşte, Victor Hugo’nun bazı şiirleri:

1. Ağlamak İçin Gözden Yaş mı Akmalı?

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?

Hırsızlık; para, mal mı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş kurşun olamaz mı?

Victor Hugo

2. Bakışların

Bir bakışın kudreti bin lisanda yoktur.
Bir bakış bazen şifa bazen zehirli oktur.

Bir bakış bir aşığa neler neler anlatır.
Bir bakış bir aşığı saatlerce ağlatır.

Bir bakış bir aşığı aşkından emin eder.
Sevişenler daima gözlerle yemin eder.

Victor Hugo

3. Neler mi İstiyorum?

Neler mi istiyorum uyanınca her sabah
Ne bahardan bir neşe, ne de yazdan bir çiçek
Siyah, siyah çok siyah kadife kadar siyah
Bir saçın buklesini bana kim getirecek

Neler mi istiyorum gurbette akşamlardan
Ne rüzgârdan bir buse, ne de bir pembe kelebek
Derin, derin çok derin, ufuklar kadar derin
Bir çift gözün rengini bana kim getirecek

Victor Hugo

4. Dilenci

Sen, her gün köşe başlarında
Yırtık urbanla, kirli ellerinle
Avuç açan, sefil insan.

İnan yok farkımız birbirimizden.
Sen belki tüm yaşamınca dilenecek;
Beklediğin beş kuruşu biri vermezse
Ötekinden isteyeceksin.

Ama ben tüm yaşamım boyunca
Tek bir kez dilendim,
Bir acımasız kalbin sevdası ile alevlendim.
Öylesine boş, öylesine açık kaldı ki elim,
Yemin ettim, bir daha dilenmeyeceğim.

Victor Hugo

5. Şiirlerim

Irmak olup akın ey şiirlerim!
Akın, suyunuz çoğala çoğala!
Acı içinde kanayan kalplerin,
Yalpalayan susamış gönüllerin,
Pınarı olun, su verin onlara!

Işıktan gagası suyunuza dalsın
Kartal, yükseklerde, göklerde uçsun
Dalgaların tuhaf çağıltısında,
Kuşların sesleri, şarkılarına
Meleklerin ilahisi karışsın!

Victor Hugo

6. Yarın Erkenden

Yarın erkenden kırlar ağardığı zaman
Gideceğim… Biliyorum beni bekliyorsun bak.
Geçip gideceğim dağlardan ormanlardan,
Daha fazla kalmayacağım senden uzak.

Gözlerim düşüncelerime saplı yürüyeceğim,
Duymadan hiç bir haber, hiç bir şey görmeden.
Yalnız, kimsesiz birbirine kenetli ellerim,
Gideceğim, farkı yok gündüzümün geceden.

Ne uzaklarda Harfleur’ü saran perdelere
Bakacağım, ne de inen altın renkli akşama.
Kavuşunca bir bağ yeşil çoban püskülü ve
Bir çiçekli funda koyacağım mezarına.

Victor Hugo

7. Mezar ve Gül

“Senin gibi bir aşk çiçeği ne yapar
Seher vakti yağdığında yağmurlar?”
Diye mezar sordu güle.
“Ya senin o kuyu gibi ağzına
Düşen insan ne yapar daha sonra?”
Diye sordu ona gül de.

“Ey karanlık mezar, amber ve bal
Kokusuna döner o damlacıklar
Anladın mı beni şimdi?”
Mezar da dedi ki “Ey dertli çiçek,
Melek olup göklerde süzülecek
İçime düşen her kişi.”

Victor Hugo

8. Kadına

Eğer kral olsaydım.! Çiğneyerek tahtımı
Memleketin halkını dizlerine sererdim.
O kuvvetli hükmümle bütün tacı tahtımı
Bir tek bakışın için sana feda ederdim.

Eğer Allah olsaydım.! O heybetli, o derin
Kainatın, semanın, denizlerin, her yerin
İrademin önünde eğilen meleklerin
Sevgilim bir busene hepsi senindir derim.

Victor Hugo

9. Sevi

Bilir misin, Tanrı ne der doğacak çocuğa?
Temiz bakışları açıldı mı günümüze,
Der çocuğa: Acı çek, düşün, koş tanımaya
Tin, yitir suçsuzluğu, getir sevileri de..

İşte burada giz, tanrısal giz burada
Ne olursa olsun, kişi hor görülmemeli.
Tökezler her adımda, düşeriz bu dünyada
Sevmek zamanı şimdi,
korku sarsa da çevremizi

Güvercinim, alıp gitmelisin bu seviyi
Karanlık, uzun, sarp yolculuktan sonra.
Gökler örtebilir kapılarını şimdi:
Tek çıkılıyor, ikicek girmeli oraya.

Victor Hugo

10. Gece

Günün tükendiği bu saatlerde
Tüm doğa canla başla çalışıyor.
Gece vakti bu yıldızlardan inen
Ne acayip bir korkudur kim bilir?

Etkisinde kalmış nice gizemin,
Kaygılı, bir yandan tir tir titriyor,
Karanlıkta, bilinmeyen bir gücün
Gözlerini üstünde hissediyor.

Ne büyük dehşet kendini tanımak!
Kaçışı olmadan, durmadan çalışmak,
Ebediyetin içinde devinen
Varlığın merhametine kalmak!

Bu nasıl kara, zor bir bulmaca
Amaçlar ve çözümler gizleniyor,
Birileri titrerken aşağıda,
Yukarda birileri düş görüyor.

Victor Hugo

11. Konuşan Zaman

Güneş uykuya dalarken
Ufuktan karanlığa kapı açılıyorsa
Yıldızlar geceyi kucaklarken
Ay gökyüzünde parlıyorsa

Gecenin çiği düşüyorsa sabaha
İlk ışıkla buharlaşıp uçuyorsa semaya
Gökyüzünde beyaz bulut, siyah oluyorsa
Kızgın bir ateş olup şimşekler çakıyorsa

Rüzgarla karışıp fırtına oluyorsa
Dev yelkenler onunla doluyorsa
Her bir damla toprakla buluşuyorsa
Sarı benizler, çatlak yüzler, canlanıyorsa

Yeşil ot, çepe çevre sarıyorsa
Toprak onu bağrına basıyorsa
Her canlı bu zamanda yaşıyorsa
Anlamaz mı bu evrende boşluk yok.

Victor Hugo

12. Keder Sana Yakışmıyor

Ne kadar değişmişsin ben görmeyeli,
Ellerin güzelliğini kaybetmiş nasırdan,
Hüzün rengi almış saçlarının her teli
Gözlerine gölgeler düşmüş kahırdan,
Gözlerin ki, gördüğüm gözlerin en güzeli
Ne kadar değişmişsin ben görmeyeli..

Böyle mahzun kederli değildin eskiden,
Fıkır fıkır gülerdi gözlerinin içi
Dudakların nemliydi sevgiden, arzudan
Yapraklarına çiğ düşmüş karanfiller gibi
Baygın kokusuna anılarla beraber giden
Böyle mahzun kederli değildin eskiden.

Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar?
Ağlamaktan mı karardı gözlerin?
Bir zamanlar göz yaşını sevmezdin,
Şimdi nerden yaşardı gözlerin?
Hasta mısın, yorgun musun, nen var?
Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar?

Arzular vardır bilirsin anlatılamaz,
Eskisi gibi kalsaydın ne olurdu,
Taptaze, ıpılık kar gibi beyaz
Keder sana yakışmıyor gül biraz
Arzular vardır bilirsin anlatılamaz.

Victor Hugo

13. Gelin Böceği

Dedi ki: sanki üstümde
Bir yaratık geziniyor.
Baktım kar gibi boynunda
Küçük pembe bir böcek var.

İster bilge ister deli
İnsan hoyrattır gençlikte –
Boyunda böcek yerine
Dudakta öpüş görmeli.

Cam gibi pembe sırtında
Küçük siyah benekler var,
Bizleri seyretmek için
Daldan eğilmişti kuşlar.

Körpe dudaklı güzelin
Eğildim boynuna doğru.
Gelin böceğini aldım,
Öpücük de kaçıp gitti.

Gökte gördüm o böceği
Dedi ki ey salak oğlum!
İyilik Tanrı’nın işi,
Aptallık insanoğlunun!

Victor Hugo

14. Ey Güneş! Ey Yüzü Tanrısallığın

Ey güneş! Ey yüzü tanrısallığın!
Vahşi çiçekleri sel yatağının!
Mağaralar! seslerin duyulduğu
Yaban böğürtlenleri ormanların!
Otların altından duyulan koku!

Örnek yükseklikte kutsal tepeler,
Bir tapınağın ak süsü gibiler.
Yaşlı kaya, yılları yenen meşe,
Sizi izlerken duyumsuyorum da
Dağınık bir ruh giriyor kalbime!

Ey kız oğlan kız orman, duru kaynak!
Karanlığın çivitlediği göl berrak!
Göğün ışıdığı pırıl pırıl su
Ne diyorsunuz bu haydut hakkında?
Ey doğanın bilinci, sağduyusu!

Victor Hugo

15. Aklından Sonsuz Yazgı Çıkmayan Adam

Bir yolcu gibi sabah, tan vakti yola çıkan,
Aklından sonsuz yazgı çıkmayan mutlu adam,
Uyanıyor şafakta, ruhu hep düş içinde,
Elinde kutsal kitabı, dualar dilinde
Duasını ederken başlıyor gün doğmaya
Güneş hem göğe doğuyor, hem onun ruhuna.
Solgun ışıkta beliriveriyor eşyalar,
Eşyalarla birlikte ruhunda başka şeyler,
Ondan başka herkes uykuda, böyle sanıyor,
Esrik bir mutluluğun huzuruna varıyor,
Oysa arkasında güler yüzlü melekler var,
Kitabın üzerine eğilmiş bakıyorlar.

Victor Hugo